مصرف مواد دخانی از جمله سیگار، قلیان، پیپ و ... تعداد زیادی از مردم را تحت تأثیر قرار داده و به طور روزافزونی در حال تعامل با سایر آسیبهای اجتماعی و تبدیلشدن به تهدیدی شالودهشکن است. هدف مقالۀ حاضر، بررسی میزان گرایش شهروندان بوکانی به مصرف تنباکو در سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن است. در این زمینه، پس از بسط فضای مفهومی موضوع، از رویکردهای نظری سبک زندگی و اوقات فراغت وبر، زیمل و بوردیو استفاده شد. روش تحقیق، پیمایش بود که با استفاده از پرسشنامۀ محققساخته انجام گرفت، در این پیمایش نمونهای از شهروندان 18سال و بالاتر شهر بوکان مطالعه شد. اعتبار پرسشنامه به شیوۀ صوری و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. نتایج تحقیق نشان داد بین متغیرهای ارزیابی وضعیت اجتماعی- اقتصادی، گذران اوقات فراغت به صورت مدرن، سلیقۀ مصرف مشترک، سن و میزان درآمد، با گرایش به مصرف تنباکو رابطۀ معنادار و مثبت وجود دارد؛ بدین معنا که با افزایش سطح این متغیرها، میزان گرایش به مصرف افراد نیز بیشتر میشود؛ اما بین متغیرهای گذران اوقات فراغت به شکل سنتی و مصرف کالاهای فرهنگی با گرایش به مصرف تنباکو رابطۀ معنادار و منفی مشاهده شد و لذا میتوان گفت با تغییر تفریحات به شکل سنتیتر و استفاده از کالاهای فرهنگی انتظار میرود گرایش به مصرف کاهش یابد. همچنین، آزمون رگرسیون چند متغیره بیانگر تبیین 53 درصدی تغییرات متغیر وابسته به وسیلۀ متغیرهای مستقل است.
مصطفیپور, علی, یزدانپناه, لیلا. (1394). بررسی عوامل اجتماعی گرایش به مصرف تنباکو با تأکید بر سبک زندگی: موردمطالعۀ شهروندان شهر بوکان. بررسی مسائل اجتماعی ایران, 6(2), 353-372. doi: 10.22059/ijsp.2015.58568
MLA
علی مصطفیپور; لیلا یزدانپناه. "بررسی عوامل اجتماعی گرایش به مصرف تنباکو با تأکید بر سبک زندگی: موردمطالعۀ شهروندان شهر بوکان". بررسی مسائل اجتماعی ایران, 6, 2, 1394, 353-372. doi: 10.22059/ijsp.2015.58568
HARVARD
مصطفیپور, علی, یزدانپناه, لیلا. (1394). 'بررسی عوامل اجتماعی گرایش به مصرف تنباکو با تأکید بر سبک زندگی: موردمطالعۀ شهروندان شهر بوکان', بررسی مسائل اجتماعی ایران, 6(2), pp. 353-372. doi: 10.22059/ijsp.2015.58568
VANCOUVER
مصطفیپور, علی, یزدانپناه, لیلا. بررسی عوامل اجتماعی گرایش به مصرف تنباکو با تأکید بر سبک زندگی: موردمطالعۀ شهروندان شهر بوکان. بررسی مسائل اجتماعی ایران, 1394; 6(2): 353-372. doi: 10.22059/ijsp.2015.58568